Dom mieszkalny jednorodzinny, wielopokoleniowy, na planie prostokąta, szeroko frontowy, pięcioosiowy, dwutraktowy z sienią na przestrzał, piętrowy, częściowo podpiwniczony, nakryty dachem dwuspadowym. Został wzniesiony w konstrukcji szachulcowej na kamiennym fundamencie, ok. 1850 r. (po pożarze miasta w 1849 r.), w linii zabudowy północnej pierzei rynkowej, jako element zagrody małomiasteczkowej.
Kompozycja ścian z szachulca w obrębie kondygnacji jest trójpoziomowa, ściśle symetryczna, wzniesiona z zastosowaniem klasycznych miar i proporcji. Okna prostokątne, krzyżowe o równych podziałach, z kostką w krzyżu.
Budynek w latach 90. XX w. przeznaczono do rozbiórki. Został uratowany przed wyburzeniem, zachowany w całości.
Archiwum miesiąca: marzec 2018
Stan obiektu
Dom z początku służył wyłącznie celom mieszkalnym, w dwudziestoleciu międzywojennym izby paradne od frontu zaadaptowano na funkcję handlowo-gastronomiczną („Skład kolonialny” i „Restauracja”). Po 1945 r. układ pomieszczeń mieszkalnych pierwszego piętra został przebudowany na wielorodzinną strukturę lokatorską. Jednocześnie nastąpiła wymiana schodów na piętro w sieni oraz montaż dodatkowych elementów kuchenno-sanitarnych. Od 1997 pozostał niezamieszkały. W połowie 2004 przeszedł na własność Barbary i Kazimierza Pospiesznych, w grudniu został wpisany do krajowego rejestru zabytków.
Prace remontowo-konserwatorskie
W latach 2009-2010 konstrukcja ścian została wzmocniona od wewnątrz rusztem stalowym na podwalinie zakotwionej w ławie fundamentowej, zaś pod okapem związana stalowym wieńcem. W tym samym czasie, do 2011 r., miała miejsce ratunkowa konserwacja dwóch elewacji zach. i płn., natomiast w 2013 r. restauracja elewacji wsch. wraz z ekspozycją lica ściany. W 2017 r. został otwarty I etap prac programu kompleksowej restauracji i rewitalizacji budynku, obejmujący kondygnację fundamentowo- piwniczną. Prace przy zabytku zostały dofinansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie (2010 i 2017 r.) oraz Marszałka Sejmiku Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu (2013 r.).
W ramach II etap prac konserwatorskich i remontowych planowanych na rok 2018 przewidziany jest początek rewaloryzacji kondygnacji ponad piwnicznych. Realizacja prac w II etapie powinna objąć w 2018 obręb dachu i poddaszy. Pozwoli to na dokończenie restauracji całej budowli w III etapie w 2019, czyli na opracowanie konserwatorskie stropów oraz końcową ekspozycję ścian wraz ze stolarką budowlaną. Umożliwi to z kolei przeprowadzenie prac wykończeniowych w obrębie parteru w pierwszej połowie 2020, także montaż instalacji i wyposażenia oraz wykonanie ekspozycji muzealnej, otwierającej działalność placówki na jubileusz stulecia powrotu Wielkopolski do Macierzy w końcu czerwca 2020.
Cel społeczny rewitalizacji
Zabytek po zakończeniu prac restauratorskich w części będzie służył społeczeństwu jako muzeum pod nazwą: „Muzeum im. Michała Drzymały w Miasteczku Krajeńskim„. Placówka ta została w 2012 r. wpisana do państwowego rejestru muzeów i jako taka, do czasu zakończenia prac, pozostaje w stadium organizacji.
piwnica zalana wodą, ostatnia interwencja straży pożarnej, 12.08.2017
Galeria
Ta galeria zawiera 2 zdjęcia.